beter- be- safe- than- sorry

Donderdagavond controleren we bij daglicht in Nederland de inhoud van de rugzakken. Iedereen krijgt nog 5 kilo brandhout welke aan de rugzak wordt vastgesjord. Als alles in orde is, gaan de loodzware rugzakken in de auto's. Na enkele uren rijden komen we in het donker aan in de Ardennen. De rugzakken gaan op de rug en binnen een paar minuten lopen we in het schijnsel van de zaklampjes langs diepe ravijnen en over gladde rotsen. Geruis verraad een rivier ergens in de diepte. Een uil gilt ten teken van zijn overwinning op een muis. Verder is het stil en donker. Na enige uren de berg afgedaald te hebben komen we op een vlak stukje grond tussen machtige sparren. Bij het schijnsel van het kampvuurtje bouwen we op de tast een bivak op. Na enige hamburgens gebakken te hebben verdwijnen we al snel in de bivakzak. Morgen wordt een lange dag.

Na het opstoken van het kampvuurtje beginnen we de ochtend met sterke koffie en vers gebakken broodjes. Bij daglicht blijkt dat we in een andere wereld zijn aangekomen. Na het inpakken waden we door de rivier om aan de overkant dieper het woud in te trekken. De tocht is zwaar en gaat over bergen en dalen, door dorpjes met keffende honden en door bossen met gillende everzwijnen. We genieten van eindeloze uitzichten en glashelder water uit de beek. Aan het eind van de middag zoeken we weer een plek om te overnachten. Er wordt brandhout verzameld en blaren doorgeprikt. Tegen de regen bouwen we een onderkomen. Het kampvuurtje is een bron van diepzinnige inspiratie, sterke verhalen en wijze lessen. Tot diep in de nacht luisteren we naar het geritsel van de natuur, totdat we zelfs ons eigen gesnurk niet meer horen.
Zaterdagmiddag staan we plotseling weer bij de auto's. We rijden weer terug naar de werkelijkheid waar opeens alles hetzelfde is geworden.